Bardzo często jestem pytany o to, w jaki sposób potrafię nadać fortepianom tyle brzmienia nawet w pomieszczeniach o niekorzystnej akustyce. Odpowiedź jest prosta: dźwięk to nie magia, ale fizyczna rzeczywistość - i ciężka, cierpliwa praca. A najważniejsza rzecz to wsłuchiwanie się!
Nic dziwnego, że Christopher Dell, Christian Lillinger i Jonas Westergaard, trzej nie-pianiści, są na tropie mojego "dźwiękowego sekretu". Każdy, kto doświadczył jednego z ich spektakularnych koncertów na żywo, wie, że wsłuchiwanie się, analizowanie i reagowanie są częścią ich wyjątkowości.
Wysłuchuj się, analizuj i reaguj! Od lewej: Christian Lillinger, Jonas Westergaard i Tamara Stefanovich na op. 615313
Oto niesamowicie precyzyjna analiza DLW mojej pracy dźwiękowej z "615313" na festiwalu DLW w Kolonii:
"Dźwięk "615313" jest skomponowany poprzez sieć pracy strukturalnej: Praca Stefana Knüpfera polegająca na zajmowaniu się widmami alikwotów, formantami w przestrzeniach i samymi przestrzeniami jest bardzo zgodna z naszą pracą diagramatyczną. To, w jaki sposób w delikatnej i cierpliwej pracy wprawia on w ruch widma alikwotów strun, pokazuje, że przestrzeń jest wibracją - i nikt o tym nie wie".
Delikatna i cierpliwa praca: wprowadzanie przestrzeni w wibracje